Golden oldies.

Het gaat nu wel heel erg snel. De ene na de andere buurboer of buurboerin wordt vijftig jaar en mag zich tot de club van golden oldies gaan rekenen. Buurboer van de mestkalveren wordt vijftig dus er wordt weer een horeca-uitspanning afgehuurd en we zijn uitgenodigd om hem welkom te gaan heten in ons kluppie van olde kearls en olde wiev’n. Aangekomen bij de uitspanning wacht ons een onaangename verassing. Op de gevel prijkt namelijk de naam van een biermerk dat wij, hier in Twente, liever niet drinken. Maar vooruit, we laten ons niet kennen en stappen naar binnen. We hebben de jas nog maar net aan de kapstok gehangen of de ons toegesnelde ober vraagt wat we willen drinken. Doe mij maar Grolsch, zeg ik stoer en de ober kijkt mij verbluft aan. Ik overweeg nog even om hem dan maar naar een Bavaria te vragen, ik grijp namelijk af en toe graag terug op mooie herinneringen uit mijn jonge jaren, maar slik die vraag snel in. De ober kan er tenslotte ook allemaal niks aan doen, aan dat bier van het verkeerde merk.

Koude saté.

Als we een plek hebben gevonden bij andere buurboeren en buurboerinnen, die een plank vol lekkere hapjes hebben omringd, kan de avond van start gaan. Na enige tijd, als de plank al aardig leeg is, de bitterballen ons goed hebben gesmaakt en we ons nu op de sateetjes gaan storten gaat de telefoon van een andere, reeds vijftigjarige buurboer. Storing in de melkrobot. De techniek staat tegenwoordig voor niets want vaak kan de melkrobot op afstand bestuurd worden. Maar deze keer is er méér aan de hand. Buurboer besluit de kleine-buur-boerin te bellen om eens te gaan kijken wat er toch loos is. Er ontspint zich een levendige conversatie tussen buurboer en kleine-buur-boerin, die van alles opgedragen krijgt. Van het drukken op knopjes, tot het aan- en uitzetten van een ding en tot het kijken op een computerscherm. Het duurt even, de saté is inmiddels koud, maar het lijkt dan uiteindelijk toch gelukt te zijn.

Gedoe.

Buurboer gaat vrolijk verder met bier drinken. Niet lang daarna gaat de telefoon weer, het is de kleine-buur-boerin. Ze is voor de zekerheid nog maar eens gaan kijken naar de robot maar meldt verontrust dat het stuk technisch vernuft nu helemáál niets meer doet. Het hek staat wel open maar hij maakt geen geluid meer en staat hartstikke stil. Buurboer snapt er niets van, hij heeft toch écht geen tweede storingsmelding binnen gekregen. Buurboer vraagt haar nogmaals op allerlei knopjes te drukken of op schermpjes te kijken maar niets helpt. Wat een gedoe. “Staat er wel een koe in de robot “, vraagt hij ? “ Nee”, zegt kleine-buur- boerin, “die staat er niet in”. Buurboer valt bijna van zijn kruk van het lachen, het is lastig melken zonder koe. Zelfs voor een robot. Gelukkig heeft kleine-buur-boerin meer verstand van paarden.