Bij Stichting Wakker Dier kun je terecht voor een online cursus KOEkeloere. Daar leren ze mensen, zonder enig verstand van de melkveehouderij, in een tijdsbestek van een schamele tien leesminuten wanneer een koe uierontsteking heeft, kreupel is of klauwproblemen heeft. Daar heeft die boer met zijn genoten agrarische opleiding en jarenlange praktijkervaring toch maar mooi even heel veel profijt van. Van al dat geKOEkeloer van schoenmakers die niet bij hun leest blijven. In Brabant noemen we dergelijke “schoenmakers” KOEkwauzen maar dat terzijde.
Als de langsfietsende, zondagochtend toerist deze klachten met eigen ogen heeft waargenomen is het wel zaak om beleefd en respectvol naar de melkveehouder te blijven, staat er te lezen op de website van Stichting Wakker Dier. Dat dan weer wel, gelukkig. Mocht deze stichting nog behoefte hebben aan nieuwe campagne ideeën dan weet ik er nog wel een paar. Wat te denken van de campagne “Kat in het bakkie”. Hiermee kan ik, als katten nitwit, leren dat katten in een fietsmandje te dik zijn omdat ze te weinig lichaamsbeweging krijgen en dus ongetwijfeld obesitas hebben. De e-learning cursus “Cavia of cavinee” lijkt me ook de moeite waard. Ik heb geen benul van het verzorgen van cavia’s maar dat is ook niet nodig aangezien de cursus KOEkeloere ook geen vereiste vooropleiding vraagt. Na de caviacursus weet ik vast of ik mijn buurmeisje moet berispen vanwege het feit dat haar cavia een ingegroeide teennagel heeft en dus mogelijk een klompvoet zal gaan ontwikkelen. De cavia bedoel ik dan en niet het buurmeisje, want over mijn te magere buurmeisje durf ik niks te zeggen tegen haar ouders. Bang voor represailles en een rechtszaak aan mijn broek wegens smaad en laster.
Ik chargeer natuurlijk, dat snapt de oplettende lezer hopelijk ook, maar laten we alsjeblieft stoppen met dit rare gedoe. Ja, er zijn helaas nog steeds melkveehouders in ons land die niet goed genoeg voor hun vee zorgen maar laten we de controle daarop overlaten aan mensen die er verstand van hebben. En ik weet als geen ander hoeveel controles er plaatsvinden om ons vee zo gezond mogelijk te houden, daar kunnen ze in menig ander Europees land nog wat van leren. Voor degene die nog twijfelen over het wel of niet volgen van de cursus KOEkeloere, niet elke koe met een grote uier is kreupel en niet elke koe met smerige pootjes moet naar de pedicure. Echt niet. Maar het eindeloze geduw en getrek van Stichting Wakker Dier richting onze melkveehouders irriteert me mateloos. Ik kan niet wachten totdat ze hun pijlen óók eens zullen gaan richten op al die particulieren die hun huisdieren voldouwen met medicijnen of rolstoeltjes onderbinden. Om zo hun, soms uitzichtloze lijden, denken te verzachten. Alleen maar in de hoop dat ze dan nóg langer op deze aarde vertoeven om ons, tweebenigen, het gevoel te geven dat wij echt tot het uiterste willen gaan in de zorg voor de huisvriend. Ook al druist die zorg in tegen elk natuurlijk gedrag of natuurlijke leefomgeving van het dier. Laten we gewoon allemaal goed voor onze dieren zorgen, of ze er nou zijn voor het produceren van melk of om onderdeel te zijn van het gezin. En dan blijven we natuurlijk zeker ook altijd beleefd en respectvol naar elkaar.
