Bijna zestig jaar geschiedenis, in dozen verpakt.

Een wirwar aan herinneringen vult het huis

Van boven tot onder dringen ze zich aan haar op.

Bijna een heel mensenleven lang konden ze zich langzaam vormen

Om Agroplaza nu te verlaten en mee te reizen naar een nieuw bestaan.

Naar een plek waar oude herinneringen zullen worden gekoesterd en nieuwe worden gemaakt.

Geen geur meer van oma’s soep, die langzaam door gaatjes en kieren ons huis binnen dringt.

Na het ontbijt,  geen korstje brood meer voor de honden, die trappelend van ongeduld voor haar eetkamerraam staan te wachten.

De stille aanwezigheid van oma achter het raam, zal langzaam maar zeker vervagen.

Ze staat er straks niet meer om hen uit te zwaaien.

Als ik weer eens het verschil niet zie tussen een echte bloeiende plant of doodgewoon onkruid, dan zal ik het internet op moeten.

Lieve, oude boerin, hoewel je er nu niet meer woont, is deze plek voor altijd verbonden met jou.

De deur staat voor je open, de koffie wordt gezet.

En wil je dan af en toe even in de tuin gaan kijken ?

Over een tijd zal de geschiedenis zich herhalen.

Dan worden voor de allerlaatste keer, de dozen ingepakt.

Straks stop ik míjn herinneringen in een doos en neem ze ook mee naar een nieuw bestaan.