Boeren en eten, het blijft boeiend. Heb ik laatst al bericht over de ongenuanceerde mening van een collegaboer over de voedingswaarde van een bord nasi, ook de tafelmanieren van de boer zijn het bestuderen waard. Een mooi voorbeeld hiervan was aflevering zeven van Boer zoekt Vrouw seizoen 2015. Een kleine terugblik. De dames op de boerderij van boer Jan konden hun ogen niet geloven. Met veel toewijding en liefde hebben zij een maaltijd in elkaar gedraaid, notabene met eigen gemaakte lamsworstjes. Niks geen conveniënce hier op deze Texelse keukentafel.
De tafel is gedekt en ze zijn helemaal klaar voor een gezellig, sociaal moment na een drukke dag op Hoeve Vrij en Blij. Totdat boer Jan aanschuift, zijn bord volstort met mayonaise en vervolgens vol overgave aanvalt. De beide keukenprinsessen kijken met open mond toe. Het ongeloof druipt van hun gezichten af als ze zien hoe boer Jan in een mum van tijd het warme eten naar binnen schrokt zonder ook maar één woord te zeggen. Ze kijken elkaar aan en vragen zich af of de man eigenlijk wel kauwt en dus weet wat hij nu naar binnen schuift. De boer in kwestie blijft geduchtig door proppen en dan opeens valt hem de oorverdovende stilte op. Meewarig kijkt
hij zijn tafelgenoten aan, die subtiel vragen of hij altijd zo snel eet.
Beste boerinnen in spé, op Texel en in de rest van Nederland, wen er maar vast aan. Dit is zoals het is en het zal
niet heel erg veel beter gaan worden, alle eventuele inspanningen ten spijt. En ik kan het weten want ik spreek
uit ervaring. Ook de grote boer eet af en toe zoals hij schaatst, onbenullig en op topsnelheid. En dat terwijl wij een melkrobot hebben en hij dus niet meer klokslag zes uur in de melkput hoeft te staan. Jus, curry, mayo en ketjap zijn geliefde toevoegingen bij vrijwel elke maaltijd en als het even kan ook allemaal tegelijk en door elkaar. Soep als voorgerecht? Niks daarvan, het is gewoon een bijgerecht. En als een lepel alleen niet voldoende tijdswinst
oplevert dan wordt ook de vork gehanteerd bij het eten van de soep.
Ik heb in de loop der jaren echt wel wat vooruitgang geboekt, de aanhouder wint tenslotte. In het gezelschap van
vrienden of familie blijkt de grote boer een keurige, gezellige tafelaar en haalt hij het niet in zijn hoofd om naar de curryfles te grijpen. Hij is ook een dankbare eter, hij lust alles dus eigenlijk moet ik niet zeuren. Maar ondanks de melkrobot, het Koekiekkassie, de mestrobot en andere hightech gadgets op Agroplaza, blijkt het diepgewortelde fenomeen van eten alsof je leven er vanaf hangt toch heel moeilijk af te leren.
