Er komt een vreemde auto het erf op rijden. Ik schat een Seat maar we kennen niemand met een Seat. De grote boer is nieuwsgierig geworden en besluit te gaan kijken wat voor vreemd volk zich op Agroplaza begeeft.
Buiten gekomen treft hij een mevrouw aan die bijna vastgeplakt zit aan de muur van het schuurtje en daar zo te zien door onze twee chocoladebruine monsters naar toe gedreven is. Deze monsters zitten namelijk vóór haar in afwachting van……………iets.
Ze kijkt erg benauwd en durft zich nauwelijks te verroeren, doodsbang dat ze aangevallen wordt door deze bewakingsmachines en in stukken gescheurd voor dood achtergelaten wordt.
De grote boer overziet de situatie snel en doet zijn armen over elkaar zoals echte boeren dat zo goed kunnen.
De mevrouw piept en vraagt bibberend of de grote boer hondenbelasting betaald? Waaaaaaaaaaaaaaat? De grote boer gelooft zijn oren niet. In eerste instantie is hij van plan om te zeggen dat wij helemaal geen hond hebben maar dat is wat ongeloofwaardig gezien de situatie.
“Maar natuurlijk”, zegt hij vol overtuiging en inwendig lacht hij zich een ongeluk over zoveel naïviteit. Volgens hem is er in heel Nederland geen boer te vinden die hondenbelasting betaald. Hij bereidt zich voor op een preek, een discussie of iets van dien aard als hij wil vragen om een legitimatie want hij wil natuurlijk wel zeker weten dat deze dame echt voor de gemeente werkt. Maar de mevrouw is blijkbaar overtuigd van zijn eerlijkheid en druipt af. Terwijl ze naar de auto loopt ziet de grote boer dat ze een beetje mank loopt.
Waarschijnlijk aangevallen door een hond of een boze boer is zijn conclusie en hij spoedt zich weer naar de koffie.
