Er is weer commotie in agrarisch Nederland. Alhoewel, niet alleen in agrarisch Nederland maar vooral onder diegene die niet zoveel verstand hebben van wat er nu écht allemaal speelt op en rond het melkveebedrijf. Ik heb het over de uitzending van Zembla van woensdag 27 mei over de melkkoe als topsporter.
De makers van deze documentaire laten een afschrikwekkend beeld zien van een Nederlands melkveebedrijf waar anorexia onder koeien de normaalste zaak van de wereld lijkt te zijn. Deze koeien leveren elke dag een topprestatie als het gaat om het aantal liters melk dat zij produceren en dus is het niet zo vreemd dat sommige koeien geen grammetje vet op de botten hebben. Maar laten we nu wel wezen, in het echte mensenleven lopen er ook dikke en dunne mensen door elkaar heen zonder dat we meteen ach en wee roepen of er een cameraploeg op af sturen.
Verder nu met mijn betoog. Op dit bedrijf mag er volgens de boer geen band ontstaan tussen moeder en kind, worden de hoorns bij kalfjes op een niet al te zachtzinnige wijze verwijderd, wordt een koe met behulp van een takel omhoog getrokken en weer op de poten gezet en oogt de boer als een keiharde ondernemer waar financiële belangen prevaleren boven een heleboel andere belangen. Ik snap dat dit voor de leken onder ons moeilijk te verteren is, sommige beelden heb ik ook met afgrijzen bekeken. Maar dit is zeker niet de dagelijkse praktijk op alle Nederlandse melkveehouderijen. De documentairemakers hebben naar mijn idee bewust voor dit bedrijf en de daarbij behorende boer gekozen omdat dit soort tv nu eenmaal scoort.
Als je uitzendt wat de gemiddelde kijker graag WIL zien dan is deze uitzending gerechtvaardigd maar van enige objectieve journalistiek is geen sprake.
Het klopt dat melkveehouders ondernemers zijn die producten leveren waar ze geld voor krijgen, daar hoeven we niet moeilijk over te doen, ook onze schoorsteen moet tenslotte roken.
Maar het zijn wel producten waar jij en ik naar vragen en waar we in dit land zo min mogelijk geld voor willen betalen, krentenkakkers als wij zijn. Helaas bevinden zich onder deze ondernemers ook slechte vertegenwoordigers van de sector en daarom is het belangrijk dat het kaf van het koren wordt gescheiden. Het zou fijn zijn als de televisiemakers van Nederland ook eens een kijkje bieden in het productieproces van een agrarisch ondernemer die wél hart heeft voor zijn vee. Ik denk alleen niet dat het erg veel kijkcijfers oplevert: dan hebb’n al die leu namelijk niks te zeur’n.
O ja en wat die takel betreft: vraag jij maar eens vriendelijk aan een koe van bijna 700 kilo of hij alsjeblieft op wil staan, daar helpt ook een beetje duwen en trekken niet bij.
