We zijn gefopt, althans ik vind dat we gefopt zijn. In oktober 2016 viel dan eindelijk het definitieve besluit om de heide aan te wijzen als Natura 2000 gebied. De boeren in dit gebied krijgen vier jaar de tijd om te resetten. Nauwelijks bekomen van deze
mededeling besloten we niet bij de pakken neer te gaan zitten en werk te maken van een, door de provincie gewenste, taxatie. De provincie had vooraf al een taxateur in de arm genomen die alle getroffen bedrijven in dit gebied zou moeten gaan
taxeren.
Er kwam een kleine frons op het voorhoofd van de grote boer over deze gang van zaken maar vooruit laat de man
maar komen, we hadden onze eigen taxateur achter de hand. Uitgangspunt voor de taxatie was het verplaatsen van ons bedrijf naar een andere, nieuwbouw locatie. Met deze opdracht ging de beste man in november 2016 aan de slag, maar vervolgens werd het stil. Oorverdovend stil. Omdat ik, als Brabander, weet dat “goei werk tijd nodig het” gingen wij vrolijk door met ademen en melken. We hadden ons ingesteld op januari 2017, het begin van een nieuw jaar en dus mogelijk ook een nieuwe toekomst.
Het opstellen van een taxatierapport is secuur werk, dus januari werd februari , februari werd maart en maart werd……Het is inmiddels juni 2017 en wij denken dat het taxatierapport een nog grotere bestseller gaat worden dan de Millennium Trilogie van Stieg Larson. De grote boer heeft gebeld, gemaild, ge-appt tot hij een ons woog maar zonder veel succes. Tot vorige week. Eindelijk, dachten wij, het rapport is klaar en we kunnen beginnen met het maken van toekomstplannen. Maar wat schetst onze verbazing ? Het rapport bleek al in november klaar te zijn maar wordt “nog” niet uitgebracht, het moet
eerst worden goedgekeurd door de provincie. ONZE eigendommen zijn getaxeerd maar we krijgen vooralsnog geen inzage in de resultaten omdat die eerst moeten worden goedgekeurd door de provincie. Wat een gekke boel.
Zou het kunnen zijn dat de provincie de door hen zelf uitgekozen taxateur niet helemaal vertrouwd ? Blijkbaar moet
zijn werk gecontroleerd worden. Of moet het resultaat worden aangepast op het beschikbare provincie budget ? De frons bij de grote boer wordt alleen maar dieper. Als klap op de vuurpijl wordt ons ook nog zijdelings medegedeeld dat er eerst nog nader onderzoek moet worden verricht. Waarnaar ?, reageren wij licht ontvlambaar, er is zeventien jaar lang onderzoek verricht naar van alles en nog wat. Dat al die onderzoeken geen eenduidig resultaat gaven daar hebben wij geen boodschap aan. Omdat wij openstaan voor bedrijfsverplaatsing, had de provincie ons vorig jaar zelfs al laten weten een prachtig mooi stukje land voor ons in gedachten te hebben waar we naar hartenlust konden gaan boeren. Diezelfde provincie vindt nu dat er eerst nader onderzoek gedaan moet worden naar de mogelijkheden die er zijn als we wél op Agroplaza blijven. De uitkomst van dit zoveelste onderzoek zou dan, naast verplaatsen, misschien nog wel tien andere mogelijkheden opleveren, roept de provincie. En misschien zit daar de ultieme uitdaging voor ons wel bij.
Rare zaak, de grote boer wil gewoon blijven boeren en er is ons steeds verteld dat dat op deze plek niet meer kan.
Stiekem denken wij dat de provincie gewoon te weinig geld in de knip heeft om een eventuele verplaatsing te bekostigen waardoor er nu opeens weer wordt gesuggereerd dat stoppen op deze plek wellicht helemaal niet nodig is. Waarom hebben we dan in hemelsnaam zeventien jaar lang niet mogen uitbreiden ?Misschien moeten wij toch alvast maar gaan beginnen met resetten. Als dit hele circus nog zo’n twaalf jaar lang kan gaan duren en dat lijkt opeens niet helemaal ondenkbaar gezien de
voorgaande zeventien jaren, dan komt de pensioengerechtigde leeftijd van de grote boer in zicht.
Een huis in Zweden behoort dan ook altijd nog tot de opties. Aan ons zal het niet liggen, wij staan overal voor open.
