De was is gedaan, de koeien zijn stuk voor stuk geïnspecteerd en wordt er weer volop geklaagd over het gebrek aan regen. Na een mooie vakantie in Slovenië zijn we alweer een paar dagen thuis en lijkt het alsof we nooit zijn weggeweest. Zo op het eerste gezicht heeft het leven zijn gewone gang weer genomen maar onderhuids broeit er iets. Bij de grote boer vooral. Er staat iets belangrijks te gebeuren, hij kijkt er al maanden naar uit. Eindelijk mag zijn kluppie weer met de grote jongens mee gaan voetballen. Hij is als een kind zo blij. Daalde FC Twente vorig seizoen nog af naar de donkere krochten van het iets minder goed betaalde voetbal, nu is de situatie weer helemaal omgedraaid en staat hen een grootse rentree in de Eredivisie te wachten. Het zal me een heksenketel worden daar in de Grolsch Veste.
Ik gun het de grote boer van harte. Maandenlang zat hij er namelijk op zondagavond een beetje verloren bij. Hoewel hij nog steeds stipt 19.00u met opgeheven hoofd voor de buis zat voelde het toch niet goed, het was anders, een beetje treurig ook. Het enige voordeel aan de hele situatie was dat wij een seizoen lang rustig naast elkaar op de bank konden zitten zonder de sportieve prestaties van de rivaliserende club te bekritiseren. Dus relatietechnisch was het een goed seizoen.
Maar daar komt morgen weer een einde aan. Dan staat de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen op de planning en laat dat nou net meteen een titanenstrijd gaan worden. Kunnen de grote boer en ik, allebei in ons eigen clubshirt naast elkaar op de bank gaan zitten. Om elkaar vervolgens boos aan te kijken en de tegenstander te beschuldigen van spelbederf, een onterecht gegeven rode kaart en een overduidelijke buitenspel goal.
Ik heb er in ieder geval zin in en ik denk de grote boer ook wel. Die kan zijn geluk niet op en goat vast stoan omdat ie veur Twente is.
