De kleine boerin en haar BPF zijn stoere chickies. Voor degene die niet weten wat een BPF is, Beste Paardenvriend Forever, je kunt er maar beter één hebben zo kom je nooit voor verrassingen te staan. Geen Barbiegetrut of roze jurkjes voor deze Powervrouwen maar paarden, emmers modder, boeren laten en geheime hutten. De ambities op paardengebied liggen hoog. Dressuur rijden is een leuk opstapje, maar stoere vrouwen worden minimaal springruiter of als je alles al gedaan hebt in de Hippische sport, western rijder. De kleine boerin en haar BPF zijn jarig geweest dus een feestje is op zijn plaats. Ze hebben besloten samen een feestje te geven voor alle meiden uit de klas, dat zijn er gelukkig maar negen dus dat is te overzien. En zoals echte Powerpuffs dat graag willen gaan ze voor een Back to basic survivalkamp in de negorij van Twente,
een donker bos. Dat wordt dus slapen in een grote tent, plassen in het bos, insecten in de slaapzak en natuurlijk een nachtwandeling met zaklamp. Ze vermaken zich volop met de tokkelbaan die speciaal voor hen gespannen is tussen twee bomen en ook een heus kampvuur ontbreekt niet.
Na uren survivallen slaat eindelijk de vermoeidheid toe en zoeken ze de slaapzak op. De vaders slapen in de caravan
die ook deel uit maakt van het kamp en de moeders gaan tegen middernacht naar huis. Zij moeten tenslotte goed slapen omdat er in de vroege ochtend een stevig ontbijt naar het kamp gebracht moet worden. Om half vijf in de ochtend schrik ik wakker van het onweer. O jee denk ik, hoe zal de toestand in het kamp zijn? Ook de moeder van de BPF is al wakker want de telefoon piept als ze mij een berichtje stuurt. Zij neemt contact op met de vaders en deze melden dat het rustig is en dat ze de buienradar goed in de gaten houden.
De volgende dag zal de kleine boer trouwens vol verbazing vragen of er wifi in het bos is. Zo’n feestje wil hij dan ook wel.
Een half uurtje later komt er een bericht binnen dat ze toch maar hebben besloten het basiskamp tijdelijk te ontruimen. De meiden worden in de auto’s gekieperd en geëvacueerd naar Agroplaza. Gelukkig hebben de oude boer en oude boerin op zolder een compleet ingerichte slaapzaal dus daar kunnen ze zo naar toe. Maar als de dames om 05.15u arriveren op Agroplaza zijn ze echt niet van plan om te gaan slapen. Dan maar voor de TV, ik ga weer naar bed als ik kort daarna bruut gestoord wordt door enkele genodigden die komen melden dat BPF de waterpokken heeft want ze zit onder de rode vlekken. Ik dirigeer ze weer naar beneden en zeg dat ik die rode vlekken bij daglicht eens goed zal bekijken. Maar van slapen komt niks meer, om zeven uur zijn ze al buiten op het erf aan
het spelen en roepen ze dat ze weer terug willen naar het kamp. Er is geen houden meer aan, ik prop mijn contactlenzen in de ogen en wacht op de tweede taxi die hopelijk ook het ontbijt bij zich heeft.
En daar zitten we dan om acht uur in de ochtend, midden in het bos te gapen terwijl de vaders zich thuis nog even omdraaien in hun bed. De dames hebben nauwelijks tijd om te eten, ze hangen liever in de tokkelbaan of spelen het camouflagespel. Wij nemen nog maar een kopje koffie om wakker te blijven. Misschien volgend jaar toch maar weer
een knutselfeestje.
