De kleine boer is weer een stapje dichter bij de titel van grote boer. Hoewel hij nog heel wat jaren te gaan heeft voordat hij deze geuzennaam mag dragen en de huidige grote boer eerst tot oude boer gepromoveerd dient te worden, zijn de eerste schreden op het pad nu toch echt gezet.
De kleine boer heeft met al zijn klasgenoten de groep acht afscheidsmusical opgevoerd voor een razend enthousiast publiek. Dat hoort bij de afsluiting van de basisschooltijd en
luidt een nieuwe periode in. Wat was het leuk, wat waren we trots, wat hebben we gelachen maar wat vliegt de tijd. Brachten we hem acht jaar geleden als piepklein boertje nog naar groep één, na de zomervakantie wordt hij een heuse brugsmurf en fietst hij door weer en wind naar the city that never sleeps.
Het stoplicht springt er op rood, het stoplicht springt er op groen, in Almelo is altijd wat te doen.
De kleine boer heeft er donders veel zin in maar wij vrezen de tijd dat we hem echt niet meer kunnen helpen met zijn huiswerk en die tijd gaat waarschijnlijk sneller komen dan we denken.
Toen hem na de musical door de vader van een klasgenootje en tevens collega van de grote boer, gevraagd werd of hij later het bedrijf over gaat nemen keek de kleine boer alsof hij het in Keulen hoorde donderen. Nee, was zijn resolute antwoord, van mijn leven niet. De collega-boer was duidelijk uit het veld geslagen en probeerde het gesprek nog te redden door te vragen of de kleine boer dan misschien van voetbal hield.
Ook nu weer een kort maar krachtig, nee. In dat opzicht lijkt de kleine boer veel op de grote boer, die draait ook niet om de hete brij heen.
De kleine boer houdt wel van judo en toeteren op zijn trombone en wil na zijn middelbare school carrière naar het conservatorium. Dat er in hem geen bedrijfsopvolger schuilt dat weten we al geruime tijd. Ik heb me daar bij neergelegd, de grote boer zegt hetzelfde maar hoopt nog steeds stiekem dat er ooit een moment komt dat hij aangenaam verrast gaat worden door de kleine boer. Maar we gaan eerst zes jaar, of misschien ietsje meer, tweetalig onderwijs tegemoet. En dat is geen Twents en Brabants zoals wij blij riepen toen de kleine boer de mededeling deed dat hij tweetalig opgeleid wilde worden.
Daarna zien we wel weer verder. Koeien houden ook van muziek, aan die gedachte houden we ons maar vast.
