Cijfers en letters
Op tafel ligt een document bestaande uit drie pagina’s, hier hebben we bijna een jaar op gewacht.
Daar ligt onze toekomst in de vorm van een taxatierapport, genoemd in een paar cijfers en wat regels tekst. We nemen nog maar een slok koffie en moeten dit even laten bezinken, een klein jaar wachten op drie pagina’s. Dat ligt niet aan de taxateur hoor, dat moet ik toch even snel benoemen, die kon binnen een maand een rapport produceren van drie pagina’s. Ik snap ook dat de provincie het erg druk heeft met van alles en nog wat, ik ga geen flauwe grappen maken over ambtenaren en
zo. Maar serieus, tien maanden om een rapport van drie pagina’s goed te keuren?
Rotsvast vertrouwen.
Het is één grote brei in mijn hoofd. Dit rapport gaat voor een groot deel bepalen welke beslissing wij gaan nemen als het gaat om het voortbestaan van Agroplaza.
Naast deze cijfers zijn er natuurlijk nog heel erg veel andere zaken waar we rekening mee moeten houden bij de besluitvorming maar we gaan stap voor stap op zoek naar de toekomst. We zullen persoonlijke en zakelijke belangen moeten afwegen en bij elkaar brengen. Stilzwijgend hebben de grote boer en ik al een rolverdeling gemaakt in wie, welke belangen gaat behartigen.
De grote boer ziet nog steeds toekomst in de melkveehouderij en toegegeven, hij heeft in al die jaren als zelfstandig ondernemer, met alle opgelegde beperkingen, het hoofd prima boven water weten te houden. Zonder al te veel moeite.
Gezond ondernemerschap, vooruit kijken, op de juiste tijd op de juiste plek aanwezig zijn, uitdagingen zien en niet blijven hangen in negativiteit zijn, denk ik, zijn belangrijkste handelskenmerken. En oké, het feit dat ik ook een inkomen meebreng maakt het allemaal wel wat makkelijker. De grote boer heeft nog nooit ook maar één seconde aan stoppen gedacht en zoals het er nu naar uit ziet gaat hij dat op korte termijn óók niet doen. Hij heeft nog steeds een rotsvast vertrouwen in de melkveehouderij, waar dan ook in Nederland.
Drie, twee één, start.
En ik twijfel, ik sta in tweestrijd. Moeten wij serieus werk gaan maken van een ander of nieuw bedrijf als er in de komende jaren 175.000-300.000 koeien uit Nederland moeten verdwijnen vanwege het fosfaatakkoord ? Het enorme succes van de “stoppersregeling” geeft denk ik wel aan hoe de gemiddelde veehouder de toekomst van de melkveehouderij in Nederland ziet. Ze stoppen definitief, moedeloos geworden door alle ontwikkelingen, regels en zeker ook de publieke opinie. En wij menen toch nog de overstap te moeten maken naar een ander bedrijf. Is dat verstandig? Heeft onze melkveehouderij nog wel toekomst ? Of hebben we gewoon een bord voor de kop ? Maar aan de andere kant, iemand moet die monden toch voeden ?
Hoewel de consument vaak simplistische ideeën heeft over boeren in het algemeen en een onrealistisch beeld van de moderne voedselproductie, hebben ze ook een boel kapsones.
Voedsel moet er namelijk gewoon zijn, gevarieerd, in grote hoeveelheden, veilig en vooral betaalbaar. en al dat voedsel moet worden geproduceerd door een steeds kleiner wordende en vergrijzende groep agrarische ondernemers waarvan wij ook deel uit maken. Misschien blijven we dat ook nog wel doen, in welke vorm dan ook, misschien ook niet.
Het lijvige taxatierapport gaat open, we gaan van start.
