Boeren zijn doorgaans erg handig, ze knutselen wat af. Zo ook, die van mij.
Vijf jaar lang heeft de grote boer het gele koekblik rijdende weten te houden met elastiek, plakband en ijzerdraad. De werkzaamheden werden niet helemaal uitgevoerd conform NEN 3140 of de Arbowetgeving maar daar had de grote boer lak aan. Niemand die hem controleert.
Enkele weken geleden kondigde de grote boer aan dat het gele koekblik weer gekeurd moet worden. Ik zucht, al twee jaar. Ik wil namelijk een ander koekblik. Eentje waarvan de tweede en vierde versnelling het wél doen. Eentje waarbij je de gordel gewoon om kunt doen zonder je eerst een frozen shoulder te moeten trekken. Eentje die niet roest en eentje die niet naar mest stinkt.
De grote boer heeft eerst een “offerte” laten maken voor de kosten van de meest noodzakelijke herstelwerkzaamheden van het gele koekblik. Maar gelukkig is hij eindelijk tot de conclusie gekomen dat het niet meer de moeite loont om geld te steken in dit monsterlijke geval. Hoera, er komt een ander autootje maar niet voordat de grote boer fijntjes verteld dat er niets mis is met het gele koekblik en dat die vast nog wel opgepimpt gaat worden door de garage voor verkoop aan de Polen, Roemenen of Bulgaren.
Tak rolnik, masz absolutna racje.
Instortingsgevaar
