Zoals al eerder bericht, is de eerste investering van 2015 reeds een feit en staat er een spiksplinternieuwe schudder te pronken in onze schuur. De grote boer is als een kind zo blij.
De tweede investering, vijftien paar nieuwe schoenen, laat echter nog op zich wachten. Het ontbreekt me simpelweg aan de tijd om een serieuze shopsessie te houden en daarbij kan ik die sessie niet alleen uitvoeren omdat ik niet genoeg handen heb om al die tasjes te dragen. Ik zoek dus een pakezel.
Maar goed, de grote boer is in de spending mood en heeft zich voorgenomen een nieuwe tv aan te schaffen. Ook nu krijgt hij een paar kritische vragen over het nut en de noodzaak van deze investering. Na zijn uitleg is het me nog steeds niet duidelijk waarom die tv er nu eigenlijk moet komen. Nadat ik een dagje met de kleine boerin en haar BFF ben weg geweest wordt ik bij thuiskomst door de kleine boer gevraagd of ik niet langer weg had kunnen blijven. Hij is namelijk, samen met de grote boer naar de tv-winkel geweest en ze zijn nu op internet verder aan het speuren naar de beste deal. Aha, ik doorzie de tactiek van de grote boer. Als mijn vrouw niet overtuigd is van deze investering dan dient de kleine boer gemanipuleerd te worden. En als je die maar voor houdt dat je met de nieuwe tv kunt internetten, 3D kunt bekijken en er misschien ook nog een chips en cola bestelling mee kunt plaatsen dan is de beslissing natuurlijk zo genomen.
Maar mag ik dan aub in ieder geval nog een mening hebben over het modelletje en de kleur?
Dat mag gelukkig.
Maar als ik de volgende dag vraag naar de status van deze tweede investering van 2015 dan moet ik concluderen dat ik zelfs al niets meer te vertellen heb over modelletje en kleur.
Ik ben dus reuze benieuwd wat voor een lelijk gedrocht er straks in de-grote-boer-zijn-huiskamer staat.
