Je was de kleinste uit een nest van acht pups. En de enige met een chocoladebruine vacht. Blijkbaar waren dat twee redenen waarom jij nog “over” was en de rest van je zwarte broertjes en zusjes wel al een nieuw thuis hadden gevonden.
Maar toen ik je zag smolt ik meteen en wist dat ik de beste, leukste en liefste uit het nest had. Wat was je klein, je paste precies in het kartonnen doosje waar beschuitrollen in hadden gezeten. Inpakken en wegwezen dacht ik, er hoort een hond op Agroplaza en deze moet het worden.
Vier cursussen heb je gevolgd en ik heb regelmatig gedacht dat het niks ging worden met je, alle honden luisterde behalve jij. Jij was veel te druk met niet luisteren, uitdagen, voorbijkomende veters te belagen en illegale duiken nemen in de zwemvijver van de hondenschool. Maar ik moest volhouden zei de trainster, want het zou allemaal goed komen. Pas toen je twee jaar oud was kon ik concluderen dat het inderdaad allemaal goed gekomen is.
Wat hebben wij een plezier aan je gehad.
Een uur voordat ik thuiskwam van mijn werk lag je al bij de brievenbus op me te wachten en rende met de auto mee tot aan de achterdeur. Als je aandacht wilde bleef je net zo lang met je neus tegen mijn arm duwen totdat ik reageerde. Altijd door het dolle als we weer van vakantie terug waren. Verwaand blaffen bij de tuindeuren als we vergeten waren om je binnen te laten. Gaten graven, muizen vangen, in een designvijver met waterlelies en koikarpers duiken, poezen pesten, kalveren aflikken, jagers irriteren door je aanwezigheid en twintig verstopte eieren eten met Pasen. Saai was je zeker niet.
Het is niet voor te stellen maar niet iedereen vond je leuk. De monteur van de melkrobot werd gek van je. Als je weer eens gereedschap had weggenomen en de buit naar het weitje versleepte om vervolgens daar triomfantelijk te gaan liggen genieten van de reactie van de monteur.
Of de melkboer die nog geen stap buiten de tankwagen kon zetten of jij versperde hem al de weg om pas te vertrekken als je iets lekkers had gekregen. Of de dame van de gemeente, die kwam controleren of we wel hondenbelasting voor je betaalde, die je letterlijk met de rug tegen de muur hebt gezet. Ze kon geen kant meer op terwijl jij alleen maar een aai over de kop wilde of toch minstens een koekje.
Je dagelijkse wandeling met je partner in crime en de oude boer heb je tot op de laatste dag volgehouden, maar toen ging het echt niet meer. Je bent dertien jaar bij ons geweest, grote, lieve, bruine vriend maar nu is het mooi geweest.
Dag lieve Saar. Good goan.
