Zondagavond.
Het is weer smullen geblazen op zondagavond.
Zitten wij al jarenlang standaard om 19.00u voor de buis om de verrichtingen in de Eredivisie te volgen, sinds kort maken wij ons om 20.30u weer op voor een flinke portie boerenliefde in Boer zoekt vrouw. De kleine boer is dit seizoen ook van de partij
en nog voordat de aflevering is begonnen maakt hij zich al ernstig zorgen over Harriët. Is ze nu wel of niet naar Texas afgereisd ? Wij snappen niks van die twijfel. Als wij in haar klompen hadden gestaan waren we lekker naar Texas afgereisd en bleek boer Olke toch niet de ware te zijn dan hadden we in ieder geval een kek reisje gehad. Gelukkig voor de kleine boer blijkt Harriët, na de nodige peptalk en vol gesnoten zakdoeken, toch vertrokken te zijn naar het land van onbegrensde mogelijkheden. Dat is weer een zorg minder.
Zorgwekkend.
Maar over zorgen gesproken, het volgende wil ik toch graag even delen. Ik weet niet, het hoeveelste seizoen van BZV dit nu precies is maar er zit een duidelijke lijn in het geheel. Na al die
jaren BZV zou je toch denken dat bij de wannabe boerinnen, de boerinnen in spé, de schellen van de ogen zijn gevallen. Maar nee hoor. Ook dit seizoen hoor ik de dames weer vrolijk kakelen over hoe dol ze zijn op dieren, dat het zo heerlijk genieten is in de natuur, dat ze snakken naar rust en eenzaamheid. Hoe graag ze willen wonen op een boerderij met
een woest aantrekkelijke boer in overall en met handen als kolenschoppen. Meisjes, meisjes toch, wanneer leren jullie het nou eens ? De dieren op de boerderij zijn er doorgaans niet om geaaid te worden en zijn niet bedoeld voor therapeutische knuffelsessies . Het vee op de boerderij is de broodwinning van de hardwerkende boer en daar zorgt hij heel goed voor maar soms moeten er zakelijke beslissingen genomen worden. Dus een snikkende vrouw bij het uitladen van de pinken op de veemarkt zal bij menig boer de wenkbrauwen doen fronsen. Dat beloofd wat als er ooit op de boerderij een koe door de veearts uit zijn lijden verlost moet gaan worden. Als er dan ’s avonds bij de boer aan tafel ook nog eentje zegt dat ze vegetarisch is, ga ik gillen.
De keiharde realiteit.
Ik vind het tijd om in te grijpen en wil graag alle potentiële BZVschrijfsters voor de komende tien seizoenen het
volgende voor houden:
– Boeren eten graag vlees, veel en vet. Vegetarisch koken wordt niet gewaardeerd.
– Het is in de herfst en winter een stuk minder leuk wonen op de boerderij.
– De beesten gaan ALTIJD voor ook al zit jij met de high heels aan al in de auto.
– De boer stinkt een groot deel van de dag, naar stront, naar zweet of naar allebei..
– De kolenschoppen van handen zijn ruw en voorzien van zwarte nagels.
– Boeren houden niet van gemiep.
– Ze doen niet aan acht-urige-werkdagen.
– Gesprekken bij de koffie bestaan regelmatig uit twee woorden, mwoah en melkgeld.
Ik zeg er wel eerlijk bij dat ik deze wijsheid zelf in de praktijk heb opgedaan en mijn boer de jouwe niet is maar ik denk wel dat hij niet ver af zit van het landelijk agrarisch gemiddelde. Maar als je kunt leven met deze wetenschap dan is het zo gek nog niet op de boerderij.
