Daar komt ze aan, mevrouw Fledérus. Op hoge hakjes, clutch in de hand en haar PA die achter haar aan loopt te slepen met de
koffers. Zo kennen we de kleine boerin niet hoor, die is meer van casual outfitjes met sneakers en haar haar in de knup. Zo als een goede, kleine boerin betaamt. Eindmusical groep acht en we zitten te glimmen van trots. Waar de kleine boerin dat acteertalent van heeft weten we niet maar de rol is haar op het lijf geschreven. Hoewel we haar nooit op een Twentse of Brabantse tongval hebben kunnen betrappen beschikt ze
ineens over een hete aardappel in de keel. Vol zelfvertrouwen paradeert ze over het podium en zingt de longen uit haar lijf.
Festiviteiten.
De musical was één van de vele festiviteiten die het einde van haar basisschooltijd markeren. Het Uitzwaaifeestje vond
plaats op Agroplaza. Het was één groot water-, zeep-, bbq- en dancefestijn waar gelukkig alle festivalgangers zonder al te veel kleerscheuren vanaf zijn gekomen. Daar hadden de grote boer en ik, een half uur na aanvang van de festiviteiten, een hard hoofd in. Ik kreeg al visioenen van ambulances op het erf en slecht-nieuws-telefoontjes naar enkele ouders. Gelukkig hadden we een paar zakken ijs in de vriezer, een grote pot cooling-gel voor paarden (werkt ook uitstekend op kinderen) en een oranje EHBOkoffer binnen handbereik. Zo hebben we de eindstreep van die dag gehaald. We hebben er daarna wel even een stevig borrel op gedronken.
Laatste schooldag.
De laatste schooldag was er één met een lach en een traan. De rode loper was uitgelegd voor de schoolverlaters en de erehaag
werd gevormd door alle leerlingen. Kijk haar gaan, de kleine boerin, high-fivend en uiterst cool naar het einde van de rode loper en dus de basisschool. Maar toen uiteindelijk het schooljaar met veel confetti en andere feestverhogende middelen werd uitgeknald kreeg ze toch weer een klein aardappeltje in de keel. En nu zet ik haar broodtrommeltje en degelijke drinkbekers met schroefdop voor de allerlaatste keer in de vaatwasser. Die gaan niet meer gebruikt worden want een brugpiepende kleine boerin met paarden-broodtrommel is natuurlijk geen kijk.
Vort d’r met.
Wat hebben we haar zien veranderen in de afgelopen acht jaar. Van klein, bescheiden en rustig sloddervosje naar een stoere meid met zelfvertrouwen en babbels. Een sloddervos is ze nog steeds, dat zal niet snel meer veranderen denk ik. Maar vol vertrouwen, klaar voor haar nieuwe school en nieuwe klasgenoten. Wel zonder die paarden-broodtrommel. Ik haal het spul maar weer uit de vaatwasser en knikker het in de vuilnisbak. Nergens voor nodig om die pröttel nog af te
wassen.
Lieve, kleine boerin, nu nog genieten van een lekkere lange zomervakantie en daarna, op naar het voortgezet onderwijs. Je kunt het, daar hebben wij alle vertrouwen in.
Völle wille.
