We zijn al een jaar koe-loos hier op Agroplaza. De stal staat er verlaten bij en de schuren zijn nog nooit zo netjes opgeruimd geweest. De grote boer staat tegenwoordig als laatste op en hij heeft al een jaar lang geen nachtelijke robotstoringen of koekalverij meer gehad. Elk nadeel heb ze voordeel zal ik maar zeggen.
De grote boer sport zich nog altijd een versuffing maar op en rond het bedrijf is het stilletjes. En zeker in de wintermaanden heeft hij wat dat betreft weinig omhanden. Maar dat wil niet zeggen dat hij niks doet, naast al dat fietsen, hardlopen en schaatsen. Sinds kort is hij gastdocent veehouderij op een MBOschool. Zijn lessen gaan over klauwverzorging en om die op een interessante manier bij zijn leerlingen te presenteren stort hij zich vol overgave in de digitale wereld. Hij knutselt power points in elkaar, upload filmpjes en deelt zijn scherm via Zoom. Maar hij is en blijft een man van de praktijk en dus gaat hij op zoek naar een paar echte koeienklauwen. En zelfs die kun je op Marktplaats kopen. Twee keurig geprepareerde klauwen gaan mee in zijn tas op weg naar het leslokaal en als corona roet in het eten gooit, geeft hij de lessen gewoon online.
Tussen alle bedrijven door volgt hij ook nog een cursus kringloopwijzer en behaalde hij wederom zijn spuitlicentie. En of het nog niet genoeg is, is hij vorige week begonnen aan een gratis online tiepkurzus. Zijn vaardigheden op het toetsenbord laten inderdaad nogal wat te wensen over en dus werkt hij driftig aan zijn vingervlugheid.
De plannen die wij hebben met de boerderij, of wat daar nog van over is, hebben we al een hele tijd. In oktober 2020 zijn we begonnen met het uitwerken daarvan. We gaan daarbij gebruik maken van de rood-voor-roodregeling Het is dan de bedoeling dat de sloopkogel hier alles tegen de vlakte gooit en we een nieuw huis gaan bouwen op ons erf. Daarvoor moet de agrarische bestemming worden gewijzigd naar een woonbestemming. Dat lijkt een eitje maar niets is minder waar. Bodemonderzoeken, sloopmeters, landschapsplannen, erfindeling, principeverzoeken enzovoorts het is om gek van te worden. We zijn nu een jaar en drie maanden verder na de eerste ingezette acties om dat voor elkaar te krijgen en we hebben op dit moment…………………..nog niks.
Behalve een paar prachtige tekeningen van de architect, die werkt lekker door en voorziet ons van allerlei briljante ideeën. Daar putten we de hoop dan maar uit dat het ooit echt goed gaat komen. De grote boer drukt mij een papier onder de neus met daarop een schematische weergave van het hele bureaucratische proces waarin wij verwikkeld zijn. Zo te zien zijn we op de helft. Na vijftien maanden zijn we op de helft, daar word ik wel even stil van. En niet alleen stil maar ook moedeloos, ik heb namelijk geen geduld. De grote boer blijft er rustig onder en typt vrolijk door, ze maken hem de pis nie lauw.
De Taj Mahal is tenslotte ook niet in twee jaar gebouwd.
