Er is volop leven in de brouwerij op en rondom Agroplaza. De natuur lijkt zich helemaal niets aan te trekken van de coronacrisis en dat is maar goed ook. Want als de natuur gewoon zijn gang gaat hebben wij weer iets om van te genieten in deze barre tijden. De koeien staan in de wei, de fruitbomen staan in volle bloei en de koolmeesjes zijn druk bezig met het inrichten van hun huizen. De kleine boerin spit en zaait en in de verte zie ik de grote boer gebogen door het land lopen.
Nachtkijker
Ik aanschouw het tafereel van de kromgebogen grote boer van een afstand en zie dat hij opeens in de tuk van zijn overall naar de telefoon grijpt. Al pratend en zwaaiend met zijn vrije arm komt hij weer richting de boerderij gelopen.
De grote boer is de laatste tijd druk bezig met het beschermen van de nesten van de weidevogels die zich op ons land bevinden. Dat doet hij al zo lang als ik hem ken, maar dit jaar steekt hij nóg meer tijd en energie in deze activiteit. Samen met de vrijwilligers van de natuurvereniging en onze veehandelaar, tevens fervent vogelaar, heeft hij het er maar druk mee. De nesten worden gemerkt, als het nodig is een stukje opgeschoven en wekelijks meerdere keren bezocht om te kijken of de eieren al uitgekomen zijn. Maar dat laatste blijkt een steeds grotere bron van frustratie te worden. Er is veelvuldig appverkeer tussen de grote boer en veehandelaar als zij alwéér een leeggeplunderd nest aantreffen. Er worden foto’s gemaakt van de volle en geplunderde nesten en een plan de campagne gemaakt. Veehandelaar neemt meerdere keren ’s nachts zijn positie in, in de wildtoren op ons land en zit daar uren te turen door zijn nachtkijker.
En daar wordt hij niet vrolijk van. Vossen en marters sluipen ’s nachts over het land en roven de nesten leeg. Zelfs de kraaien die overdag rond vliegen weten feilloos de nesten te vinden en doen zich te goed aan de eieren. Het is om moedeloos van te worden.
Mensenlucht
Veehandelaar is tevens jager en heeft permissie om op vossen te jagen, het is echter een druppel op een gloeiende plaat. De populatie vossen neemt een schrikbarende omvang aan.
Uren zit hij in de wildtoren en elke minuscule beweging van zijn linker ooglid wordt al door de vos waargenomen. Om nog maar niet te spreken van de windrichting die er voor kan zorgen dat het allerkleinste zweempje van mensenlucht, een vos al de benen doet laten nemen.
En dat laatste brengt de kleine boerin op een briljant idee. Ze stelt voor dat de grote boer even een marathon gaat lopen en dan zijn sportkleding aan een stok hangt en in het land zet. Geheid dat al die vossen, marters en kraaien het wel uit hun hoofd laten om nog in de buurt te komen van die nesten. Dat de voorbij fietsende ANWBstelletjes dan misschien flauw vallen van diezelfde lucht, neemt de kleine boerin voor lief. Zo kunnen de grutto’s en de kieviten in ieder geval hun eieren uitbroeden en heeft deze boer ook dit jaar weer zijn bijdrage geleverd aan de instandhouding van de populatie weidevogels. Het is een creatieve en duurzame oplossing, laat dat maar aan de kleine boerin over. Die doet immers een groene opleiding.
Maandagochtend, werkoverleg via videobellen met veehandelaar, eens kijken wat die er van vindt.
