Hij plast nog steeds in huis. Met die opmerking klopt de vee-arts in 2010 bij ons aan. Hij heeft een klant met een labrador van vier jaar oud die nog steeds in huis plast. Dat ligt niet aan de baas, zegt zijn baas, maar aan de hond. Of wij er nog eentje bij willen hebben vraagt vee-arts, wij hebben zoveel ruimte rondom het huis. Een waar plasparadijs voor een incontinente hond en gratis op te halen notabene.
Chaise Longue
Ik stap in de auto en ga eerst eens kennismaken met die viervoeter en zijn baas. Als ik in de witte designkeuken met glazen eettafel en gebloemde stoelkussentjes binnenkom word ik vals toe gekeft door iets wits dat prinsheerlijk ligt te chillen op een chaise longue. Het heeft een halsbandje om met diamanten, of zoiets. Het glimt in ieder geval aan alle kanten, ik houd de hondenkoekjes in mijn zak. De labrador is in geen velden of wegen te bekennen, daarvoor moeten we naar de garage. Ik kijk nog even verbaasd naar die witte, verwaande diva en doe de deur naar de garage open. Een donkerbruine labrador komt blij op mij afgesprongen en weet van gekkigheid niet wat hij moet doen. Ja het is echt een schat maar hij plast de boel onder, ze hebben er alles aan gedaan om hem dat af te leren. Zonder succes en daarom zit hij de hele dag in de garage. Ik mag hem en alle bijbehorende accessoires zo meteen meenemen. Ik ben stomverbaasd, zo makkelijk gaat dat blijkbaar bij deze mensen en ik geef Max snel alle hondenkoekjes die ik bij me heb.
Veertien jaar
Een week later, een bos bloemen en twee fashioncheques lichter, nemen de kleine boerin en ik Max mee naar huis. Veertien jaar plus vier dagen oud werd je. Tien jaar lang ben je bij ons geweest maar nu is het mooi geweest leek je de laatste dagen te denken. Jouw partner in crime zal nu alleen het erf moeten bewaken. Geen snuit meer die ongeduldig tegen mijn arm duwt omdat er eten in de bak moet, geen onophoudelijk geblaf meer bij het zien en horen van luchtballonnen en geen plonspartijen meer in de smerigste sloot die je maar kan vinden. Wandelingetjes naar het land moeten we vanaf nu zonder jou doen. Je hebt geleefd als God in Frankrijk, hier op de boerderij. En wij hebben max-imaal van je genoten.
En wat dat plasprobleem betreft? Plassen als vorm van protest omdat je de hele dag alleen thuis bent en in de garage moet zitten. Nee dan ben je pas echt een diva.
Dag lieve Max, we zullen je missen
