Als je het zo op de keper beschouwd dan heeft de grote boer best al een indrukwekkende staat van dienst als grote boer. Nadat hij op 20-jarige leeftijd dan eindelijk alle officiële, benodigde papieren op zak had, was de weg vrij om zich volledig op de klei, stront en een bedrijfsovername te storten. Dat ging helaas niet zonder slag of stoot, de
grote boer heeft in de loop der jaren de nodige averij opgelopen.
Stapeltje stenen.
In de periode dat Agroplaza vrouwvriendelijk gemaakt moet worden hoor ik bij de openstaande tuindeuren een verontrustend geluid. Ik ga kijken en zie dat de grote boer over een stapel stenen hangt, het bloed gutst hem uit de linkerhand. De grote boer kan niet zo goed tegen bloed dus langzaam maar zeker glijdt hij af naar een staat van flauwte. Zo goed en zo kwaad als ik kan hijs ik hem overeind en haal een doek om zijn hand in te wikkelen. Even later vertoond de grote boer weer tekenen van leven en duw ik hem in de auto op weg
naar de huisarts. Gevalletje vingers en slijptol.
Blauw been.
Jaren later strompelt de grote boer de huiskamer binnen voor de koffie. “Wat noe dan” ? vraag ik. Uitgegleden over de roosters in de stal, klinkt het luid en duidelijk. Hij heeft een beetje een stijf been maar even zitten en dan komt het wel weer goed. Kopje koffie, koek formaat stokbrood, been omhoog en na een half uurtje is hij weer helemaal hersteld is hij van mening.
Om het herstelproces wat te versnellen smeert hij er verkoelende gel voor paardenbenen op. Dat is op zich al vreemd want we hebben helemaal geen paard dus waar die gel vandaan komt is mij een raadsel. Als hij tegen etenstijd weer binnenkomt valt het me op dat hij niet meer loopt maar zwalkt
Onder protest laat hij zich door de oude boer naar de huisarts rijden. Er is namelijk niks aan de hand, je kunt best wel
werken met een dikke knie daar hoeft alleen maar wat gel op en een rekverbandje omheen. Dat klopt grote boer, met een dikke knie kun je best wel werken met een gebroken knieschijf niet. Daar helpt geen enkel rekverbandje tegen. Als ik vervolgens een paar dagen later het erf oprijdt zie ik iets liggen. Wat is dat in hemelsnaam ?
Ik kom dichterbij en zie dat dat het been is van de grote boer, verpakt in een knalblauwe brace. De rest van de grote boer
bevindt zich in een put, gelukkig zat het blauwe been nog wel aan de grote boer vast. Niet werken is geen optie en dus maakt hij er maar het beste van. Dat hij daarbij zijn beste beentje voor zet mag duidelijk zijn.
Geen haar op mijn hoofd…………
Van vrij recente datum is het incident rondom de wijkende haargrens. Dat komt deels door de leeftijd maar het werkt ook niet mee als je je hoofd in een draaiende plafondventilator steekt. De kleine boer en de kleine boerin schrikken
zich een hoedje als ze het bebloede hoofd aanschouwen. De kleine boer is een verstandig kind en sommeert zijn vader naar de dokter te gaan. Welnee, daar hoeft alleen maar een compresje op, waar is al die paniek goed voor ? Maar daar neemt de vrouw des huizes bij thuiskomst geen genoegen mee. De huisarts komt er aan te pas en die is snel van oordeel. Daar waagt hij zich niet aan, het ziekenhuis wordt gebeld en de chirurg van dienst mag de klus gaan klaren. Na de nodige herstelwerkzaamheden maakt de grote boer zich wel een beetje zorgen over het feit of er nog haar gaat groeien op die plek. Dat had best gekund grote boer maar dan is het niet handig om een paar weken na al die kopzorgen je hoofd weer te stoten.
De moraal van dit verhaal. Als we nu eindelijk eens een keer uitsluitsel krijgen over de Natura 2000 kwestie, dan gaat de
grote boer misschien wel een nieuwe carrière tegemoet. Die van Koekenbakker, hij heeft de afgelopen jaren immers al flink kunnen oefenen.
