maakt mij nog geen influencer. Zolang ik nog geen procent van het aantal volgers van Nicky Tutorial kan noteren, rommel ik gewoon maar wat in de Instagrammarge. Met schrijfsels op mijn eigen website probeer ik een simpel kijkje te geven in ons agrarische (gezins)leven. Niks bijzonders volgens mij maar sommige lezers vinden mijn blogs lit, anderen gaan brokko en onze niffo’s liken echt alles. Of het nou een slechte fatoe is of serieuze shit, ze vinden alles ziek oké op mijn socials.
Maar ik vind mezelf een influencer van niks, ik heb geen echt plan, ik verkoop niks, ik doe gewoon maar wat. Ik hoef er ook geen stacks voor te krijgen, zo skeer ben ik nu ook weer niet. Gewoon deze swagge sector een beetje promoten, dat is wat ik doe. En dus trek ik regelmatig mijn kapot lijpe pattas aan en naruto-run over de hei in onze achtertuin. Of struin ik over het erf, in de stal en in de schuur, om te kijken of ik nog inspiratie op kan doen voor een lauwe pic of een stoer verhaal.
Ik ben niet echt Insta-famous, ik weet niet eens hoeveel volgers ik heb en als je dat niet weet dan stel je niks voor in de wereld van de tags, likes en comments. Ik ben van nature niet zo competitief ingesteld, ik doe dingen die ik leuk vind en waar ik goed in ben. Maar gelukkig is daar nog altijd de kleine boer met zijn Insta-skills. Die heeft me al vaak geholpen als ik de wanhoop nabij was in mijn pogingen om mijn posts een beetje knap op het internet te krijgen. Ook blijft hij onvermoeibaar klasgenoten en muziekmatties bestoken met mijn social media activiteiten in de hoop dat ik méér volgers ga krijgen. Dat ik af en toe zijn comments onder mijn posts verwijder, neemt hij me niet altijd in dank af. Maar ik ben nog steeds op zoek naar een baan en potentiële werkgevers lezen mee, weet ik uit sollicitatie-ervaring, dus voorzichtigheid is geboden.
De kleine boerin kan het allemaal geen drol schelen. Die is totaal niet geïnteresseerd in haar moeders bezigheden op het internet, die heeft wel wat beters te doen. Op haar eigen socials. Maar al doende leert men. Ik heb mijn eigen website aardig onder de knie, Instagram en Facebook gaan ook hard. Omdat het met die nieuwe baan niet erg opschiet moet ik misschien maar eens serieus werk gaan maken van een carrière in de wereld van de influencers. Zodat ik over een tijdje kan zeggen: “Nicky, koekwaus die je daar bent, je bent een voorbeeld voor me geweest.” Dat je met simpele filmpjes over make-up wereldberoemd kunt worden, wie had dat gedacht. Dus random filmpjes over koetjes en kalfjes kunnen mij misschien ook fans van over de hele wereld bezorgen. Hoe meer fans, hoe meer likes en misschien dan toch wat van die stacks voor deze influencer in de dop. En als het zo ver is dat ik ook die twaalf miljoen volgers aantik, zal ik zeker de kleine boer niet vergeten. De credits zijn nu al voor jou kleine boer, voor jouw onuitputtelijke hulp. Maar bij de twaalf miljoen volgers, zal ik een mooi bedrag op je rekening storten. Voor die reis naar Bali waar je anders nog drie jaar voor moet sparen.
Ik ga nu effe loesoe, naar de Rundvee en Mechanisatiebeurs in Hardenberg. Ik voel alweer een blog opborrelen.
