Snelheid was geboden. We kregen in februari het advies ván de provincie om het maar snel op een akkoordje te gooien mét de
provincie. Aanbevolen werd om dit akkoordje nog te bereiken voordat de “Red-de-hei-en-zorg-voor-nieuwe-natuur” plannen op papier klaar zouden zijn. Concreet hebben we het dan over, vóór de zomervakantie, dus we hebben inderdaad niet veel tijd. Reden voor een dergelijke voortvarendheid was dat we dan een
leuk zakje geld zouden krijgen en de provincie serieus werk zou gaan maken van een verplaatsing naar een plekkie niet al te ver hier vandaan. Als de plannenmakerij helemaal klaar is, is het namelijk maar de vraag wat Agroplaza dan nog in eurootjes opbrengt. Dat zou misschien nog wel eens tegen kunnen vallen. Serieuze teksten van de provincie, die te zijner tijd zelf die eurootjes op tafel moeten gaan leggen. We blijven ons verbazen in deze hele kwestie.
Extraatje.
Omdat wij wel goed zijn maar niet gek hebben wij om wat extra eurootjes gevraagd. De taxatie dateert namelijk van eind 2016
en we zijn inmiddels anderhalf jaar verder. In die tijd is de grond ook meer waard geworden dus menen wij recht te hebben op verhoging van ons pensioen. Er wordt wat heen en weer gepraat en uiteindelijk mag onze adviseur de provincie gaan mededelen dat wij wel oren hebben naar bedragen zoals genoemd in de taxatie plus aanvullend pensioen. We wachten op een officieel, financieel voorstel voorzien van handtekeningen en dan kunnen wij die van ons er mooi naast gaan zetten. Dat is het minste werk denken wij, gewoon even het concept taxatierapport ombouwen tot een officieel documentje, handtekeningen er op en doorrrrrr. Wij willen tenslotte verder met onze toekomst en die van de oude boer en oude boerin, dus huppekee de vaart er
in.
Agroplaza 2.0
Daarnaast vinden wij het ook wel plezant als de provincie alvast begint met het schrijven van een voorstel met betrekking tot
verplaatsing van Agroplaza naar dat mooie plekkie hier niet ver vandaan. Een plekkie dat zij ons notabene zelf hebben aangeboden. Eens kijken of we ons daar in kunnen vinden, we staan er immers wel voor open. Maar er bereiken ons verontrustende berichten over bestemmingsplannen, hectares die helemaal niet te koop zijn en wat dies meer zij. Het is inmiddels half juni en is er nog steeds geen ondertekende taxatie en dat ligt niet aan ons. We moesten toch vóór de zomervakantie rond zijn met die hele financiële handel en wandel ? We bellen, mailen en zeuren. Onze adviseur
belt, mailt en zeurt. We schieten geen steek op, het lijkt er op dat het al zomervakantie is daar in Zwolle. We worden van het kastje naar de muur gestuurd. Eerst nog een vergadering zus, dan nog een bijeenkomst zo en dan krijgt u volgende week een bericht. Het IS volgende week en nee, we hebben nog steeds niks gehoord. Ik denk dat we er maar eens een belletje naar
de vertrouwenspersoon aan gaan wagen en ik koop deze week nog een doos tissues.
En als ik zeg deze week, dan is het ook deze week.
