Tijdens het zondagse ontbijt biecht de grote boer op dat hij alweer iets vergeten is.
Inderdaad grote boer, je bent alwéér iets vergeten. Heb jij er dan wel aan gedacht vraagt hij?
Jazeker, zoals (bijna) elk jaar. En heb je daarom die bos bloemen gekocht piept de grote boer bang?
Nee hoor, die bloemen heb ik gewoon gekocht omdat ze in de aanbieding waren.
De kleine boer en de kleine boerin zijn nu toch wel nieuwsgierig geworden.
Waar gaat dit over, vragen ze.
Nou kijk, zeg ik hardvochtig. Papa is alweer vergeten dat hij op 28 januari, vijftien jaar geleden verkering aan mij vroeg. En het is nog wel zo’n mooi rond getal: 15.
En om nog meer zout in de wonden te strooien zeg ik: zoals dat zeker twaalf van de vijftien keer is gebeurd. De grote boer grijnst en doet nog een duit in het zakje: Nou om heel eerlijk te zijn denk ik dat ik dat al vijftien keer vergeten ben.
Ik waardeer zijn eerlijkheid, echt
waar.
De kleine boer en de kleine boerin
vinden deze discussie maar zinloos en storten zich weer op de broodjes
hagelslag.
Over twee weken is het Valentijnsdag. Ik geef maar een paar kleine tipjes: wintersport, vijftien paarschoenen (voor elk jaar één, maar dan wel hele dure de grote boer heeft tenslotte iets goed te maken), een nieuwe eetkamertafel met stoelen of een bos bloemen. Maar deze laatste dan niet uit de aanbieding.
Ik hoop dat de grote boer dit op tijd leest.
