A1. 

Honderdtweeëntachtig kilometer is de fysieke afstand tussen mijn bestie en mij. Een uur en drie kwartier planken over het asfalt van de A1, van mijn woonplaats in Twente naar het huis van de buren uit mijn jeugd, in Brabant. Want daar is waar mijn bestie woont, samen met mijn buurjongen van weleer en nog drie mannen. En o ja, ook nog een hond. 

Foute appjes. 

Hoewel een uur en drie kwartier natuurlijk een fluitje van een cent is, zijn er momenten dat ik die afstand vervloek.                Voor zo maar een kop koffie met een broodje petje-af, om even de stand van zaken door te nemen en bestie een hart onder de
riem te steken. Of om, zoals Guus het zo mooi verwoordt  “te zeiken op alles, om niets”.  Om gewoon even nutteloze dingen te gaan shoppen en witte wijn te drinken, zodat we net kunnen doen alsof er niets aan de hand is. Dan is honderdtweeëntachtig kilometer veuls te wijd van hier en dus stuur ik taarten, kleffe kaartjes, chocola, bloemen en foute appjes. Om te laten weten dat ik aan haar denk en aan haar mannen. Bestie en ik zijn niet zo goed in emotionele teksten, of hartverwarmende woorden en dus vliegen de harde, cynische grappen heen en weer over de app. Gevolgd door brakende, snikkende, feestende en poepende emoji’s, want zo zijn wij. Al bijna veertig jaar.                                                                                                                                Maar toch moet ik de laatste tijd ook vaak huilen, niet van verdriet of zorgen, daarvoor steek ik gewoon mijn kop in het zand. Wel van het lachen, als bestie appt dat ze met pannenlappen rondloopt omdat deurklinken haar letterlijk de koude rillingen bezorgen. Als ze een vintage zwart-wit foto stuurt met daarbij de opmerking dat ze gaat voor de titel van Hollands Next Top Model. Of als ze me belooft te vertellen of ze veranderd in een glow-in-the-dark als ze het licht heeft uitgedaan. Lachen is gezond en daarom doen we dat dan ook maar, het maakt het allemaal net even iets relaxter. En als bestie appt “Val neer” zal ik reageren met “ik reanimeer” want zo doen deze besties dat. Al bijna veertig jaar. 

Alles komt goed. 

Honderdtweeëntachtig kilometer nondeju, waar hebben we het nou over ? Over Twente-Brabant. Ik kom er aan hoor, volle bak over de A1. Als jij nou zorgt voor de koffie en de Bossche Bollen dan komt écht alles helemaal goed.

Psssttt bestie, check de foto. Zo zagen wij er steevast uit na twee weken Griekenland.