“Het is een rare tijd”, zegt de grote boer plompverloren. Na deze onverwachte oneliner volgt er een stilte en ik vraag me af wat hij nu precies bedoeld. Heeft hij het nu over de coronapandemie waar de hele wereld onder gebukt gaat of valt hem het leven zonder koeien zwaar? Misschien wel allebei, de grote boer is niet echt een mededeelzaam type dus ik moet gissen naar zijn gedachten.
Wat corona betreft gaan we best goed hier op Agroplaza. Als je op een boerderij woont ben je al enigszins gewend aan de afzondering en de beperkingen die dat met zich mee brengt. We hebben eigenlijk niks te mopperen, ook al doen we dat zeker wel, niets menselijks is ons vreemd. Wij willen óók heel graag weer op een terrasje bier drinken, een puberparty organiseren of juichen in een voetbalstadion. Maar gelukkig hebben we ruimte genoeg om ons heen om even stoom af te blazen als het nodig is. De kleine boer en kleine boerin slaan zich dapper door alle beperkingen heen, hun veerkracht is bijzonder. En een online vriendenavond van drieënhalf uur levert weer heel wat positieve energie op bij de grote boer en mij. Het is wat het is voor dit moment en we hopen snel op betere tijden.
Een rare tijd is het zeker ook op de boerderij. We zijn sinds december 2020 koeloos en het is best raar om af en toe midden in de nacht wakker te worden omdat ik denk een koe in barensnood te horen loeien. Volgens de grote boer hoor ik de koeien van de buren, maar die moeten dan toch wel donders hard loeien wil ik die in onze slaapkamer horen. Misschien heeft mijn onderbewuste nog geen afscheid genomen van de koeien of ben ik gewoon een levendige dromer.
Carrièrewise is de grote boer nog steeds boer. Hij mag zich namelijk nog één jaar lang storten op het verbouwen van gras en maïs op de grond die officieel niet langer van ons is. Maar met een beetje maïs of gras krijgt hij zijn dagen tegenwoordig niet meer vol. En dus is hij druk met het slopen en het te koop aanbieden van zestig jaar agrarische inboedel. Je snapt er niks van maar er is weinig pröttel die hij niet verkocht krijgt. Het wordt hier in de stal en de schuren steeds leger. En als hij even geen zin heeft in de sloopkogel dan fietst, schaatst en rent hij dat het een lieve lust is. Dat kun je mooi in je uppie volledig coronaproof doen.
En zo sloopt, sport en netflixt hij zich door de dagen heen, het heeft niet altijd nut maar wel zin. Tot het moment dat er weer gemaaid en gehakseld moet worden, dan kan hij weer even boer zijn en daarna zit zijn agrarische carrière er echt op. En wat hij dan gaat doen? De tijd zal het leren.
