Het is lente 2020 en het knettert aan alle kanten hier op Agroplaza. De koolmezen zijn druk bezig hun huizen glad te maken, de zwarte waakhond heeft al een paar weken de kolder in de kop en er groeit en bloeit van alles, gewenst en ongewenst in onze tuin. Elke avond sluipen hier vreemde katers over het erf op zoek naar onze drie boerderijpoezen, om samen brommers te goan kiek’n achter de schuur. Leuk hoor die lente maar ik heb er slecht van geslapen vannacht. Als we in de tuin zitten te eten horen we regelmatig een hoop gekreun en gesteun vanuit de stal. Diezelfde koe die mij uit mijn slaap heeft gehouden, concludeer ik. Of de grote boer daar misschien even iets aan kan doen, aan dat overdreven gedoe. “Die koe is tochtig” zegt de grote boer. Eén paar kleine boerinnen ogen kijken hem geërgerd aan. Ja dussss?
“Nou, zegt de grote boer, deze koe vindt blijkbaar dat ze dat op deze manier wereldkundig moet maken. Andere koeien gaan springen, weer andere koeien laten helemaal niks merken en weer andere koeien gaan heel onrustig door de stal lopen. Het is gewoon haar manier om te laten merken dat ze vruchtbaar is.” De kleine boerinnen ogen rollen zichtbaar geïrriteerd van links naar rechts en uit haar mond ontsnapt een diepe zucht. We zitten te eten zeg, zie je haar denken. Als de grote boer zijn mond weer open doet om deze biologieles verder te doceren, snoert ze hem bikkelhard de mond. “Belachelijke aanstellerij, zegt ze, die koe is gewoon niet goed wijs, ik maak toch ook niet zo’n herrie als ik vruchtbaar ben.”
Tja, de kleine boerin houdt niet van getrut. Niet van koeien en niet van herrie tijdens het eten.
