In het spraakmakende en langlopende feuilleton rondom Natura 2000 zijn we inmiddels aangekomen in november 2019. Dat is drie jaar na de definitieve aanwijzing, van de mooie hei in onze achtertuin, tot officieel Natura 2000 gebied. Er is in die periode heel wat water door de Regge gestroomd voordat er op het Binnenhof uiteindelijk werd besloten dat ook deze mooie hei klaar
gestoomd moest worden voor Natura 2000. Het bleek het laatste aan te wijzen natuurgebied van ons land te zijn. Zowel de provincie, als de gemeente, als de aanwonende boeren hebben zich met hand en tand verzet hiertegen omdat zij geen
vertrouwen hadden in de natuurdoelen die behaald zouden moeten worden. Vóór 2016 zijn er namelijk al meerdere onderzoeken uitgevoerd naar de haalbaarheid van verdere natuurontwikkeling in relatie tot de economische activiteiten in het gebied. De resultaten daarvan waren toen al niet best. En ook de maatregelen, die in de afgelopen jaren wél al zijn uitgevoerd op de hei, bleken niet voldoende resultaat opgeleverd te hebben. De basis voor de uiteindelijke, definitieve aanwijzing in 2016 was op dat moment dus al zeer wankel. Maar goed, er werd in Den Haag anders besloten, we hadden het er maar mee te doen. Het werd een ambitieus plan. Onder leiding van de provincie Overijssel werden er wéér allerlei onderzoeken uitgevoerd en met de uitkomsten daarvan dienden er beheersplannen geschreven te worden. In die plannen moesten een paar scenario’s opgenomen worden die allemaal tot doel hebben het hoogveen op de hei te doen herstellen. Die plannen moesten vóór de zomer 2018 klaar zijn zodat ze voorgelegd konden worden aan Gedeputeerde Staten in Zwolle. Aan hen namelijk de schone taak om één van de scenario’s uit te kiezen, die dan vervolgens in de praktijk ook zou worden uitgevoerd. Dit alles moet dan eind 2021 klaar zijn.
Hei ei van Columbus
Maar zoals het de afgelopen jaren al vaker ging met Natura 2000 planningen, wordt ook deze niet gehaald. We zijn vorige week gebeld door de voorzitter van de projectgroep. Deze projectgroep kreeg begin 2017 de opdracht van de provincie om nieuw onderzoek te doen naar maatregelen die genomen kunnen worden om het hoogveen op de hei alsnog te herstellen. Er werd door de projectgroep met man en macht gewerkt aan het uitwerken van een viertal beheersplannen want die moesten immers vóór de zomer 2018 klaar zijn. We schrijven november 2019, de vier beheersplannen zijn eindelijk klaar en recentelijk voorgelegd aan Gedeputeerde Staten. Uit alle vier de modellen blijkt dat, met instandhouding van de huidige waterwinning op de hei, de gestelde natuurdoelen niet gehaald gaan worden. Zolang er niet drastisch wordt ingegrepen in de waterwinning blijft het gebied te droog en zal er geen of maar zeer beperkt herstel van hoogveen plaats gaan vinden. Omdat de geschetste resultaten van de vier modellen, net zoals de onderzoeksresultaten van vóór 2016, wederom aantonen dat de gestelde natuurdoelen niet of niet voldoende gehaald kunnen worden, maakt Gedeputeerde Staten nu pas op de plaats. Zij nemen vooralsnog geen besluit. Zij geven de projectgroep tot aan de zomer van 2020 extra tijd om met iets anders te komen, het ei van Columbus of zoiets dergelijks. Of zou er in die extra tijd gewoon een wonder gebeuren? Hoogveen dat plots uit de lucht komt vallen of een halvering van het waterverbuik omdat we allemaal nog maar één keer in de week gaan douchen.
Kerstkado.
Buurboer wordt het allemaal te gortig, hij is ziedend, wij ook, evenals al onze andere buurtjes. Wéér uitstel, nóg meer onderzoek en nog steeds geen enkele duidelijkheid voor de boeren die aan dat gebied hun bedrijf proberen te runnen. Buurboer richt een actiegroep op en kletst zich bij de premier aan de lunchtafel waar hij ook praat met de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en het tweedekamerlid die optreed als eerste woordvoerder voor datzelfde ministerie. Hij houdt daar blijkbaar een helder betoog over deze hele Natura 2000 kwestie en de stikstofcrisis want wat schetst onze verbazing? Enkele dagen later lezen we in de krant dat “wij” onderwerp van gesprek zijn in de tweede kamer. Er wordt zelfs geopperd door sommige dames en heren politici dat die hei gewoon van de Natura 2000 lijst geschrapt moet worden. Geen haalbare kaart, is hun mening. Niets zo weerbarstig als de politiek, blijkt maar weer.
Of het echt zover gaat komen weten we nog niet, het zal juridisch een enorm steekspel worden maar we gunnen het onze buren enorm. Voor ons zal het niet veel meer uitmaken, wij hebben de knoop doorgehakt. Agroplaza gaat ter ziele, is het misschien niet meer vanwege de Natura 2000 perikelen dan is het wel vanwege de stikstofcrisis. We zien er geen heil meer in, wij gaan voor de warme sanering (stoppen op vrijwillige basis). In het kader van die warme sanering werd ons twee weken geleden al een soort van final offer, door de provincie beloofd. Dit aanbod laat, om onduidelijke redenen, nog even op zich wachten. We denken dat het een kerstkado gaat worden. En nu maar hopen dat we niet van een koude ker(st)mis thuis komen.
