We hebben er weer één, een avondje Natura 2000. Belangrijke mensen hebben ons uitgenodigd om de stand van zaken te bespreken, samen met de ons omringende buurtjes. Eén dag voor pakjesavond zitten we bij de buren aan de koffie en vol verwachting klopt ons hart en dat van de buren. We hopen nu eindelijk een beetje duidelijkheid te krijgen over de gevolgen die er te verwachten zijn met betrekking tot de reeds genomen en nog te nemen maatregelen op de hei in onze achtertuin.
Meten is weten.
Twee jaar geleden zijn er peilbuizen geplaatst in het gebied en veel metingen verricht om te kijken hoe de grondwaterstand
zich ontwikkelde. De afgelopen maanden zijn al deze metingen verwerkt in duizelingwekkende plaatjes die ons op een groot scherm worden voorgeschoteld. De planning was eigenlijk dat deze metingen en bijbehorende zaken, nog vóór de zomervakantie 2018, in kaart gebracht zouden zijn. Er is dus sprake van enige vertraging, maar op een schaal van 15 jaar valt het allemaal wel mee. De plaatjes zien er indrukwekkend uit, grote vraag blijft wel, wat gaat dit allemaal betekenen voor onze bedrijfsvoering ?
Hadden we nog de illusie dat we daar op deze avond een klein beetje meer inzicht in zouden krijgen, niets blijkt minder waar. Aan al deze onderzoeken kunnen blijkbaar nog geen conclusies worden verbonden, zo wordt ons meegedeeld. Meten is dus niet altijd weten. We snappen er helemaal niets meer van. De grote boer en ik hebben op school namelijk geleerd dat als je een onderzoek uitvoert, er conclusies getrokken kunnen worden. Toegegeven, het is wel lang geleden dat wij naar school gingen. Wel worden er twee scenario’s gepresenteerd van maatregelen die genomen “zouden kunnen worden” om het hoogveen te herstellen. Even heel kort door de bocht:
1. alle/de meeste sloten rondom de hei worden dicht gemaakt.
2. alle/de meeste sloten worden minder diep gemaakt.
We zijn met stomheid geslagen. We hadden serieus verwacht deze avond geïnformeerd te worden over de mogelijke gevolgen
van de te nemen maatregelen, voor ons bedrijf. Misschien nog niet tot in detail maar toch wel in grote lijnen, maar helaas is dat niet het geval. De planning is dat in maart 2019 belangrijke mensen keukentafelgesprekken gaan voeren met de getroffen boeren, de ervaringsdeskundigen. Ze hopen dan ook van hen bruikbare input te krijgen over de vraag, wat er zou kunnen gaan gebeuren als scenario 1 of 2 wordt uitgevoerd. Deze input kan misschien leiden tot een scenario 3, 4 of 5 en zal meegenomen worden in de definitieve besluitvorming. Het mag allemaal wat tijd kosten zeg. Waarom zijn de ervaringsdeskundigen niet meteen betrokken bij al die onderzoeken ? Zij kennen het gebied als geen ander en weten precies wat er gebeurd in geval van extreme regenval of droogte. Wat is er dan de afgelopen maanden allemaal onderzocht en waarom kunnen daar nog geen conclusies aan verbonden worden ? Wat gaat er gebeuren in de periode december 2018-maart 2019 ? Volgens planning moet de papierwinkel in ieder geval op 31 december 2019 klaar zijn. Dat is een nobel streven aangezien we nu al zes maanden achter lopen en de keukentafelgesprekken pas in maart zullen plaatsvinden.
Moedeloos
Precies een jaar geleden, december 2017, hadden we ook al zo’n keukentafelgesprek aan onze eetkamertafel. Het is bijna kerst 2018 en zijn we, voor ons gevoel, vrijwel niets opgeschoten in het achter ons liggende jaar. Naast de voortdurende onduidelijkheid over de beheersmaatregelen en de gevolgen voor ons bedrijf hebben we ook nog steeds geen reactie van de provincie ontvangen op ons tegenaanbod betreffende verplaatsing. September was er ons toegezegd, er zit een ruime marge tussen september en december. Al meer dan een jaar wordt er niets meer geïnvesteerd in bedrijf en huis. De keuken verzakt, het dak van de bijkeuken is zo lek als een mandje en de asbestsanering schuiven we ook nog maar even vooruit. Het is om moedeloos van te worden.
