Mission impossible.
Voor degene die de belevenissen op Agroplaza al enige tijd volgt, is het geen nieuws om te lezen dat de grote boer een fanatiek sporter is. Hij fietst, schaatst, rent de hele dag over het erf en door de stal en kan dus ook getypeerd worden als hardloper. Hij is een grote boer met een missie. Hij en enkele andere mannelijke familieleden hebben het onzinnige plan
opgevat om in september de marathon van Berlijn te gaan lopen. En daar moet natuurlijk voor getraind worden. En dus holt hij kilometers door het Twentse land met allerlei apparaten aan zijn lijf geplakt en ondefinieerbare zakjes met prut uit
de koelkast voor onderweg.
Test.
Vorige week had hij zijn eerste, serieuze testcase, de marathon van Enschede. De allereerste, echte marathon die hij ging lopen. De benen voelde goed, de tas was gevuld met bijzondere etenswaren en hij had er zin in. Klein nadeeltje, de weersomstandigheden waren barbaars, veel te warm voor een marathon maar hé het inschrijfgeld was betaald
en fysiek en mentaal was hij in topconditie. Voor alle duidelijkheid, een marathon is ruim 42 kilometer, het is maar even gezegd. De eerste 32 kilometer gingen goed vond hij, 32 kilometer. Ik moet er al niet aan denken om die te fietsen, laat staan te hollen. Maar toen de grote boer de Grolsch Veste naderde kwam daar ineens de man met de hamer. Bij de aanblik van dit prachtige stadion van zijn favoriete clubske kreeg hij een mentale klap van enorme proporties te verwerken. Hollend langs het Twentse ros dat aan de gevel van het pand hangt, kreeg hij een visioen. Volgend seizoen geen eredivisie meer in dit mooie stadion, dan voetbalt FC Eindhoven hier op deze mat. Geen namen van formaat zoals Drommel, Thesker of Assaïdi meer voor de camera’s.
Studio Sport op zondagavond zal nooit meer hetzelfde zijn. Overmand door emoties bleef hij doorhollen maar de benen leverde in. Toen hij vervolgens in de brandende zon een loodzware rechte, geestdodende weg moest afleggen leek zijn marathonambitie nog verder in te storten. Totdat een heldere geest aan de kant van de weg naar hem riep dat
hij er bijna was, hij hoefde nog maar 8 kilometer. De grote boer liet zich niet kennen en holde, holde en holde voor zijn clubske. Never give up, pottommeja. Ik haal die eindstreep en FC Twente gaat niet degraderen maalde het in zijn hoofd.
Run, grote boer, run, gewoon dom vedan. Hij heeft de eindstreep gehaald, wat een prestatie. We zijn trots op hem, Berlijn is gewaarschuwd.
Never give up.
Helaas heeft zijn clubske het niet gered. De grote boer is er stil van, zondag 29 april 2018 zal altijd in zijn geheugen gegrift blijven staan. Zijn visioen is waarheid geworden, wat een
ellende. En wij gaan volgend seizoen gewoon naar FC Twente-FC Eindhoven kijken in de Grolsch Veste.
Maar never give up. Hij blijft stoan omdat ie veur Twente is, ook in de Jupilerleague, pottommeja.
